Listopad w grupie ,,Ekoludki”

• „Jesienne nastroje”
• „Polska – moja ojczyzna”
• „Sposób na jesienną szarugę”
• „Znamy te baśnie”
• „Tutaj rosły paprocie”

Jesienne nastroje

Uczymy dzieci świata i życia na nim. Pokazujemy jego wytwory natury i kultury. Uczymy poszanowania i jednych, i drugich. Potęga żywiołów od zawsze budziła wielkie fascynacje i wielkie emocje. Czasem przerażała, a czasem zachwycała, przeraża i zachwyca do dziś. Z jednej strony, to człowiek kontroluje naturę i ujarzmia ją. Z drugiej strony, trzeba pamiętać, że to tylko cząstkowe ujarzmianie. Nie możemy bez nich żyć i nie możemy ich bagatelizować. To w nich uosabia się potęga ziemskiej natury. To one stanowią nieustannie dla człowieka wyzwanie!

Uczymy tego, co najważniejsze

– rozwijanie wrażliwości na świat przyrody, rozumienia możliwości czerpania korzyści z natury i jej poskramiania;

– kształtowanie postawy poszanowania natury i rozumienia jej siły, niebezpieczeństw ze strony natury;

– budowanie poczucia bezpieczeństwa i odpowiedzialności m.in. poprzez przestrzeganie zasad bezpieczeństwa podczas zabaw, wdrażanie do dbałości o zdrowie własne i innych, rozumienia zasad bezpieczeństwa podczas różnych warunków pogodowych, ostrożnego zachowania wobec ognia, nienarażania się niepotrzebnie na niebezpieczeństwo;

– hartowanie odporności emocjonalnej i właściwego zachowania w sytuacjach wygranej i przegranej m.in. poprzez uczestnictwo w grach planszowych; wdrażanie do respektowania umów (m.in. stosowanie się do reguł gry);

– rozwijanie ekspresji ruchowej, koordynacji wzrokowo-ruchowej, zręczności i zwinności, doskonalenie poczucia rytmu i frazy, uwrażliwienie na barwę dźwięku, rozwijanie sprawności manualnej i koordynacji ręka-oko;

– rozwijanie spostrzegawczości, pamięci, analizy i syntezy wzrokowej, wrażliwości, analizy i syntezy słuchowej;

– rozwijanie wyobraźni, pamięci, umiejętności wyciągania wniosków; wzbogacanie słownika o wyrazy związane z tematami zajęć; ćwiczenia z zakresu profilaktyki logopedycznej, m.in.: utrwalanie prawidłowego toru oddechowego oraz koordynacji ruchowej podczas oddychania; poszerzanie wydolności oddechowej płuc, wydłużanie fazy wydechu;

– rozwijanie logicznego myślenia, umiejętności grupowania podobnych obiektów, ćwiczenia w rozpoznawaniu zapisu cyfrowego liczb i przeliczaniu

Jak wspierać dziecko?

• Warto grać z dziećmi w gry planszowe. Sprzyja to rozumieniu potrzeby przestrzegania reguł, rozwija odporność emocjonalną – uczy, że „raz wygrywam, raz przegrywam”, a jak przegram, to mam szansę wygrać w drugiej rundzie. I wreszcie uczy właściwego zachowania w sytuacji wygranej i w sytuacji przegranej. Poza tym, gry planszowe uczą przeliczania, odczytywania zapisu cyfrowego, poruszania się po planszy o tyle pól, ile wskazuje liczba oczek na kostce, co przygotowuje dziecko do rozumienia istoty grafów strzałkowych.

MÓJ KRAJ

Jak uczyć dzieci rozumienia pojęcia ojczyzna, jak uczyć szacunku wobec narodu? Najlepiej zacząć od kształtowania pojęć, które są dziecku najbliższe – dom, rodzina, następnie rozwijać w dzieciach poczucie dumy z przynależności do lokalnej społeczności, zapoznawać je z obyczajami i osiągnięciami kulturalnymi. Zadbać o to, aby dzieci miały okazję uczestniczyć w lokalnych uroczystościach organizowanych z okazji ważnych rocznic, obchodów świąt czy wystaw… Znajomość ważnych wydarzeń w historii własnego narodu, jego tradycji i obyczajów pozwoli odkrywać swoje pochodzenie, budować poczucie tożsamości. Symbole narodowe, tradycje i święta pomagają snuć nić łączącą obecne pokolenia z przeszłymi, kształtują poczucie przynależności do określonej większej grupy. Rozwijając poczucie przynależności do własnego narodu, ucząc poszanowania i pielęgnowania jego tradycji, rozpalając miłość do własnej ojczyzny, jednocześnie powinniśmy uczyć poczucia przynależności do wielkiej wspólnoty ludzi na całej kuli ziemskiej. Uczyć rozumienia różnic kulturowych i ich poszanowania, życzliwości i sympatii dla ludzi w ogóle.

Uczymy tego, co najważniejsze:

– budowanie poczucia tożsamości indywidualnej i grupowej, m.in. poprzez uświadamianie przynależności do rodziny, społeczności lokalnej, narodu, przy jednoczesnym rozbudzaniu poczucia przynależności do wspólnoty ludzi na całym świecie – począwszy od rozumienia określenia mój adres po określenia moja miejscowość, mój kraj;

– rozwijanie poczucia dumy z przynależności do lokalnej społeczności i do narodu m.in. poprzez rozbudzanie zainteresowania własną miejscowością i krajem, zapoznanie z herbem miejscowości, godłem, flagą i hymnem Polski, ważnymi miejscami, postaciami, obyczajami, wysłuchanie legend i historii związanych z powstaniem państwa polskiego;

– wdrażanie do rozumienia określenia adres, utrwalenie własnego adresu, wzbogacanie słownictwa o określenia związane z tematyką zajęć np.: herb, miejsca pamięci, godło; rozwijanie zainteresowania książkami; ćwiczenia z zakresu profilaktyki logopedycznej, m.in. usprawnianie narządów artykulacyjnych,

Jak wspierać dziecko?

• Warto rozwijać w dziecku poczucie dumy z przynależności do lokalnej społeczności, zapoznać je z obyczajami i osiągnięciami kulturalnymi. Zadbać o to, aby miało okazję uczestniczyć w lokalnych uroczystościach organizowanych z okazji ważnych rocznic, obchodów świąt czy wystaw…Warto połączyć rodzinne spacery z pokazaniem ważnych miejsc dla danej społeczności i opowiedzeniem historii związanych z tymi miejscami.
• Czytanie legend i snute przy tej okazji rozmowy o ich bohaterach będą stanowiły znakomitą okazję do poznawania historii własnego narodu i rozwijania poczucia przynależności do większej wspólnoty.

Znamy te baśnie

Jedną z ważnych inwestycji w rozwój dziecka jest czytanie mu książek! W filmach i grach komputerowych dziecko ma wszystko podane na tacy – nie musi mentalnie wysilać się, by zrozumieć przekaz. Książki rozwijają wyobraźnię, uczą wyciągania wniosków, pozwalają lepiej rozumieć świat – przedstawione w nich postacie i ich doświadczenia pozwalają kilkulatkowi zmierzyć się z sytuacjami znanymi z dnia codziennego i szybciej zaadaptować się do otaczającej rzeczywistości. Rozwój takich cech, jak kreatywność, twórczość czy empatia, to tylko niektóre zalety wynikające z czytania książek. Bardzo praktyczne znaczenie ma szybsze doskonalenie się umiejętności lingwistycznych dzieci, które już od najmłodszych lat zetknęły się z literaturą. Słuchanie książek, śledzenie wzrokiem tekstu, oglądanie ilustracji pozwala dziecku poznać zasady konstrukcji zdań, przyspiesza proces rozpoznawania liter, rozwija koncentrację uwagi i umiejętność wyławiania informacji… – wszystko to przygotowuje dzieci do nauki czytania i pisania i generalnie lepszego radzenia sobie w szkole. Ponadto, wieczorna lektura pozwala dziecku wyciszyć się i uspokoić. Warto więc pielęgnować ten sposób spędzania wolnego czasu. Warto czytać dziecku codziennie! Jak powiedział Umberto Eco, kto czyta książki, żyje podwójnie.

Uczymy tego, co najważniejsze:

– wdrażanie do kulturalnego zachowania w miejscach użyteczności publicznej na przykładzie biblioteki (ciche rozmowy, konieczność zachowania porządku);

– rozwijanie umiejętności dekodowania i kodowania informacji poprzez stosowania kodów ikoniczno-obrazkowych;

– poznanie zasad korzystania z książek i dbania o książki;

– rozwijanie logicznego myślenia poprzez m.in. układanie historyjki obrazkowej opowiadającej o cyklu powstania książki, układanie i opowiadanie historyjki o Czerwonym Kapturku; doskonalenie umiejętności dodawania; rozwijanie orientacji na kartce – określanie miejsc: góra, dół, prawa i lewa strona kartki/ książki itd.

Jak wspierać dziecko?

• W pierwszej klasie dziecko podejmie naukę czytania. Ważnym zadaniem dorosłych jest przygotować dziecko do nabywania tej umiejętności. Przygotowywać dziecko można i należy na różne sposoby: rozwijać spostrzeganie wzrokowe (np. układając domino obrazkowe, wyszukując różnic na obrazkach, układanie klocków, zabawek wg podanego wzoru), rozwijać wrażliwość słuchową (np. bawiąc się w dopowiadanie rymów, naśladowanie dźwięków), rozwijać umiejętność kodowania i dekodowania prostych informacji za pomocą obrazków… Ważne jest także wskazanie na samą wartość umiejętności czytania. Jeśli pomożemy dziecku pokochać książki, z dużo większą motywacją będzie uczyło się czytać, nawet jeśli opanowanie techniki czytania okaże się przejściowo trudne.

Tu rosły paprocie

Ziemia, powietrze, ogień i woda, to oblicza natury. Otaczają nas nieustannie. Ziemia jest naszym oparciem, chodzimy po niej, żywi nas bogactwem plonów. Powietrze bez którego trudno nam żyć czujemy wraz z każdym oddechem, z wiatrem chłodzącym nasze twarze. Woda gasi pragnienie, zmywa z nas kurz, oczyszcza nasze ciała. Ogień ogrzewa, pozwala przetrwać mroźne zimy, przygotowywać potrawy… Ale żywioły mają tez inne groźne oblicze. Niszcząca siła natury to powodzie, wichury, trzęsienia ziemi i pożary. Musimy o nich wiedzieć już od najmłodszych lat. Rozumieć je aby ustrzec się przed niebezpieczeństwem

Uczymy tego, co najważniejsze:

– rozwijanie wrażliwości na świat przyrody, rozumienia zmienności pór roku, istoty zjawisk atmosferycznych, ich pozytywnych i negatywnych konsekwencji, umiejętności wykorzystania zjawisk atmosferycznych, unikania zagrożeń;

– rozwijanie poczucia własnej wartości m.in. poprzez doświadczanie sprawstwa i twórczego działania podczas wytwarzania prac plastycznych i konstrukcji z klocków wg własnego pomysłu, dzielenia się swoimi spostrzeżeniami;

– rozwijanie orientacji przestrzennej, koordynacji wzrokowo-ruchowej i słuchowo-ruchowej; sprawności manualnej;

– wdrażanie do uważnego słuchania czytanych tekstów, zapamiętywania powtarzających się fragmentów i ich recytowania; wzbogacanie słownictwa o określenia związane z tematyką zajęć; rozwijanie umiejętności wypowiadania się na określony temat np. określanie pogody i zjawisk atmosferycznych; ćwiczenia z zakresu profilaktyki logopedycznej;

– rozwijanie spostrzegawczości i pamięci wzrokowej i słuchowej oraz analizy i syntezy słuchowej i wzrokowej;

– wdrażanie do rozumienia pojęcia liczby 6 i jej graficznego obrazu; do rozumienia aspektu porządkowego liczb i posługiwanie się liczebnikami porządkowymi; tworzenie sześcioelementowych zbiorów, praktyczny rozkład liczby 6 na składniki; wdrażanie do rozumienia pojęć: duży – mniejszy – mały, długi – krótszy – krótki, gruby – cieńszy – cienki; wdrażanie do rozumienia stałości liczby przedmiotów w zbiorze niezależnie od zmiany w ich układzie; dobieranie do pary wg zauważonych podobieństw; rozpoznawanie i nazywanie podstawowych kształtów figur geometrycznych.

Jak wspierać dziecko?

• Warto rozwijać umiejętność posługiwania się określeniami: duży, mały, mniejszy, najmniejszy, długi, krótki, krótszy, najkrótszy, gruby Można na przykład układać z dzieckiem szeregi różnych elementów od największego do najmniejszego, od najdłuższego do najkrótszego używając przy tym powyższych określeń.